Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Τό τελειότερο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος πλάστηκε γιά νά ζεῖ αἰώνια. Ὁ ἐγωισμός ὁδήγησε τόν ἄνθρωπο στήν πτώση καί ἡ πτώση ἔφερε ὡς συνέπεια τίς ἀσθένειες καί τόν θάνατο.
Ὁ Δημιουργός μας, γιά νά ἁπαλύνει τόν πόνο τῶν ἀνθρώπων ἀπό τίς ἀσθένειες, μᾶς χάρισε τήν ἰατρική ἐπιστήμη καί τά φάρμακα. Στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ Προφήτης Ἠσαΐας μέ τήν βοήθεια τῆς τότε ἰατρικῆς, ἐθεράπευσε τόν Ἐζεκία.
Στήν Καινή Διαθήκη ἐξ ἄλλου, ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας τονίζει τήν ἀναγκαιότητα τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης λέγοντας: «οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες» (Ματθ. 9, 12), πού σημαίνει πώς ὅταν τό σῶμα ἀσθενεῖ, ὑπάρχει ἀνάγκη τῆς συνδρομῆς τῶν ἰατρῶν.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἐπίσης, λίγο πρίν ἀπό τόν θάνατό του, μή ἀντέχοντας τούς πόνους τῆς ἀσθενείας του, ζήτησε ἰατρική φροντίδα στό Ἀρεταίειο Νοσοκομεῖο, ὅπου καί ἐκοιμήθη.
Ἀλλά καί ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ἰατρός, πρωτοπόρος σέ ἰατρικά ἐπιστημονικά ἐπιτεύγματα, χάριζε καί ἐξακολουθεῖ καί μετά τήν κοίμησή του νά χαρίζει, μέ τήν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στούς ἀνθρώπους τήν ὑγεία τοῦ σώματος, ἀλλά καί τῆς ψυχῆς.
Στήν ἐποχή μας, ὁ Ὅσιος Πορφύριος ἀνεδείχθη ὁ κατ’ ἐξοχήν Ἅγιος τῶν Νοσηλευτικῶν Ἱδρυμάτων καί, γνωρίζοντας ὅσο κανείς ἄλλος τόν πόνο τῶν ἀσθενῶν, ζητοῦσε ἀπό τούς ἀνθρώπους νά προσεύχονται γιά τόν φωτισμό τῶν ἰατρῶν καί ὅταν τούς ἐπισκέπτεται ἡ ἀρρώστια νά ἀπευθύνονται σέ αὐτούς γιά βοήθεια.
Ἔτσι καί σήμερα, ἡ Ἐκκλησία ἐμπιστεύεται τήν ἐπιστημονική κοινότητα τῶν ἰατρῶν, ἡ ὁποία νυχθημερόν ἀγωνίζεται γιά τήν ἀπαλλαγή τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν θανατηφόρο πανδημία. Μέ τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐπίπονη προσπάθεια τῶν ἐπιστημόνων ἐρευνητῶν, ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει πλέον στήν διάθεσή της τό ἐμβόλιο, τό ὁποῖο εἶναι ἱκανό νά ὑψώσει τεῖχος στήν ἐξάπλωση τῆς πανδημίας. Ἡ ἐλπίδα ἔχει ἀνατείλει γιά ἐπιστροφή στήν κανονικότητα, ἀλλά, κυρίως, γιά τήν ἀνεμπόδιστη συμμετοχή στά Θεῖα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ κορύφωση τήν Κοινωνία ὅλων μας κατά τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, γνωρίζοντας πώς ὁ ἐμβολιασμός ἀποτελεῖ μέγιστη πράξη εὐθύνης ἀπέναντι στόν συνάνθρωπο, συνιστᾶ σέ ὅλους, σέ συνεννόηση μέ τόν ἰατρό τους, νά ἀξιοποιήσουν τό δῶρο αὐτό πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός, προκειμένου νά προστατεύσουμε τούς ἑαυτούς μας, ἀλλά καί κάθε ἄνθρωπο «ὑπέρ οὗ Χριστός ἀπέθανε» (Ρωμ. 14, 15). Καί θέλει αὐθεντικῶς νά διαβεβαιώσει πώς αὐτό τό ἐμβόλιο δέν ἔρχεται σέ καμία ἀντίθεση μέ τήν Ἁγιογραφική, Πατερική καί Κανονική διδασκαλία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.
Ὁ φόβος γιά ὁτιδήποτε εἶναι πρωτόγνωρο συχνά δημιουργεῖ ἀντιδράσεις ἤ καχυποψία μέ ἀποτέλεσμα, πολλές φορές, νά ἀκούγονται φωνές, πού προκαλοῦν σύγχυση καί διαχωρισμό. Αὐτό ὅμως ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τό αἴτημα τοῦ Κυρίου μας, κατά τήν Ἀρχιερατική Του Προσευχή, «ἵνα πάντες ἕν ὦσι» (Ἰω. 17, 21).
Στήν δύσκολη αὐτή συγκυρία χρειάζεται πίστη, σύνεση, ταπείνωση, ὑψηλό αἴσθημα εὐθύνης, ἀλληλεγγύη, ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον διότι ἐάν αὐτά ἐκλείψουν, ὁ φόβος κυριεύει τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί κατά τόν Προφήτη Δαβίδ «ἐκεῖ ἐδειλίασαν φόβῳ, οὗ οὐκ ἦν φόβος» (Ψαλμ. 13, 5).
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Σᾶς καλοῦμε νά ἀκοῦτε τήν φωνή τῆς ἐπιστήμης καί τῶν εἰδικῶν, οἱ ὁποῖοι πάντοτε μέ ὑψηλό αἴσθημα εὐθύνης ἐνημερώνουν τούς πολίτες, προτείνοντας ἐνδεδειγμένες λύσεις προσαρμοσμένες στήν ἀντιμετώπιση τῶν δυσχερειῶν, πού κάθε φορά προκύπτουν.
Πολλές φορές, στά μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως προβάλλονται ἀβασάνιστα ἀπόψεις, οἱ ὁποῖες στεροῦνται ἐπιστημονικότητος, ἀλλά καί ἐκκλησιαστικοῦ πνεύματος. Γι’ αὐτό ἐφιστοῦμε τήν προσοχή, ὑπενθυμίζοντας τά λόγια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ τῆς Ἀγάπης Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου «μή παντί πνεύματι πιστεύετε, ἀλλά δοκιμάζετε τά πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν» (Ἰω. Α΄, 4, 1).
Παιδιά μας,
Καλοῦμε ὅλους σέ πανστρατιά προσευχῆς, ἡ ὁποία ἄλλωστε ἀποτελεῖ καί τό κατ’ ἐξοχήν ὅπλο τῶν Χριστιανῶν, ὥστε μαζί καί μέ τήν τήρηση τῶν ἰατρικῶν ὁδηγιῶν καί μέ τήν βοήθεια τῶν ἐπιστημονικῶν ἐπιτευγμάτων, νά ἐκλείψει ἡ πανδημία καί ἡ ὀσμή θανάτου ἀπό τήν ἀνθρωπότητα καί ὅλοι ἑνωμένοι νά δοξάζουμε τόν Ἀρχηγό τῆς Πίστεώς μας, Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος ἦλθε σέ αὐτόν τόν κόσμο «ἵνα ζωήν ἔχωμεν καί περισσόν ἔχωμεν» (Ἰω. 10, 10).
Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης καί πολλῶν πατρικῶν εὐχῶν.
